About

Ik was qua opleiding en carrière fotograaf, maar mijn camera’s hangen al enkele jaren aan de wilgen. Nadien nog een kort , nu ja kort, zevenjarig avontuurlijk leven in ons restaurant. Mocht dat interessant zijn dan zou je erover kunnen psychologiseren, maar samengevat komt het hierop neer: ik had er genoeg van. Tweemaal gestopt, tweemaal verkocht, case closed.
Stoppen met werken plus de leeftijd, dat levert behalve allerlei ouderdomskwaaltjes ook iets op waar veel mensen jaloers op zijn, tijd. Die gebruik ik om monkelend naar de wereld te kijken. Soms oogst je dan een beetje ergernis, maar heel vaak ook een glimlach.
Daar kleeft eventueel een meninkje aan en dat schrijf ik dan op. Voetnoten bij de, mijn wereld. Brengt geen zoden aan de dijk, maar het lucht op en vaak laat het me toe die glimlach te herbeleven.
Zelfs mijn ‘Mens erger je wèl’ en mijn ‘betwetertjes’ zijn welwillend en vriendelijk bedoeld. Enkel godsdienstigheid slaagt erin mijn sarcasme bijzonder venijnig te maken. Moge de Heer het me vergeven.
Naar verluidt en tot mijn verbazing zijn er mensen die mijn schriftuurtjes willen lezen. Zalf voor mijn ijdelheid. Vandaar dit blog.
Aarzel niet mij terecht te wijzen waar nodig.